فريادم در سینه گمگشته

و نگاهم

در تبسم يك لبخند خشك

مات

آشناي آيين و غريبه كيش

دير صبحي است

كه دلم تنگ است

و روحم

در انديشه ي عروج بي پايان

چون شمع مي سوزد

و در پيچ و خم شطرنج زندگي

گاه كيشم و گاه مات